ثُمَّ خَلَقْنَا النُّطْفَةَ عَلَقَةً فَخَلَقْنَا الْعَلَقَةَ مُضْغَةً فَخَلَقْنَا الْمُضْغَةَ عِظَامًا فَكَسَوْنَا الْعِظَامَ لَحْمًا ثُمَّ أَنشَأْنَاهُ خَلْقًا آخَرَ فَتَبَارَكَ اللَّهُ أَحْسَنُ الْخَالِقِينَ
آنگاه نطفه را به صورت علقه درآورديم. پس آن علقه را به صورت مضغه گردانيديم و آنگاه مضغه را استخوان هايي ساختيم، بعد استخوان ها را با گوشتي پوشانيديم، آنگاه جنين را در آفرينشي ديگر پديد آورديم. فتبارك الله احسن الخالقين (آفرين باد بر خدا كه بهترين آفرينندگان است).
البته اگرعمل طبیعی بود نه سزارین، انسانرا بیشتر به شگفتی خلقت و تفکر وامی داشت.
شماهایی که اه اه می گید باید بهتون بگم خیلی لحظه قشنگیه من قبلا توی اتاق عمل کار می کردم. دلم برای لحظه تولد نوزاد تنگ شده. اون خون هم که پاک میشه به هر حال.اخ و اه نداره.
دوستانی که لفظ حالم بهم خورد ، اه ، این چیه و ... نوشتن می خواستم ببینم موقعی که دنیا آمدن با کت شلوار بودن و ترم تمیز به دنیا امدن همه اینجوری دنیا میان
قال امیرالمؤمنین(ع):عَجِبْتُ لِابْنِ آدَمَ، اوَّلُهُ نُطْفَةٌ، وَآخِرُهُ جِيفَةٌ، وَهُوَ قائِمٌ بَيْنَهُما وِعاءً لِلْغائِطِ، ثُمَّ يَتَكَبَّرُ
از فرزند آدم در شگفتم، ابتدايش نطفه و پايانش مردارى بدبو، و او در بین این دوحالت ظرف نجاستی است، آنگاه تكبر مى ورزد!
آری در عین حالی که آفرینش انسان در نشئه ی دنیایی خود در نهایت اتقان و مقتضیات این عالم است لکن آدمی همه ی چیز را دائر مدار نفسانیت خود طلب می کند در حالی که عظمت و شکوه او در آن روحی است که در این کالبد دمیده شده تا بلکه انسان در دوران حوادث متراکم دنیا به بلوغ معرفتی و کمالی نائل شود و خود را لایق رضوان و تنعم ابدی نماید.گاهی خوب است به این واقعیتهای پیرامونی خود هر چند کریه المنظر نگاه کنیم تا بفهمیم خلقت دنیوی ما قرین تزلزل و چرک و کثافات است هر چند این خلقت شایسته این نشئه دنیوی بوده و در صورت احسنخود خلق شده است.
تولد هم مانند مرگ با درد ورنج همراهه!!نوعی معجزه الهی است که دائم به انسان مرگ و سفر به جهان دیگر را یاد اور میشود1همانطور که در رحم مادر و تاریکی هایش نماندیم وبه جهان مادی امدیم و در یک لحظه تنفس و تغذیه و نوع حیات تغییر کرد در یک ان هم قبض روح شده و به جهانی دیگر سفر میکنیم